Stoppen

Hoi, welkom op mijn "reisblog". 

Ik ben op reis. Ik ben op reis achter Jezus aan. Daar gaat deze blog over. Over mijn reis met Hem. De ups en downs. Zo beschrijf ik het beste voor mij zelf. Ik ben geen schrijver. Heb ook geen ambities . Maar ik zoek een manier om de dingen die ik mee maak te verwerken. In tal van aantekeningen schriftjes heb ik geprobeerd inzichten, openbaringen, preekjes en tal van indrukken op te schrijven. De ene keer werkt dat en de andere keer werkt dat niet. Nu wil ik het zo eens proberen. Vandaar deze reisblog.

Waar zijn we in mijn reis. Vanmorgen zit ik aan de keukentafel. Het is 10 voor 7 Ik kom zojuist terug van een wandeling. Sinds twee jaar proberen we een plek te bouwen in Delft die kerk heet. Die zijn we gestart in onze bakkerij. Gisteravond heb ik gesproken over de gelijkenis uit Lukas 14:15.  Ik had de wandeling nodig. Ik werd al weer vroeg wakker om 4;30. Net als gisteren kon ik niet meer slapen. En ben ik nu gaan wandelen. Op mijn wandeling kwam ik een bankje tegen waar ik tegen God praat. Ik voel me onzeker. Ben ik wel de juiste persoon op de juiste plek. Waarom komen mensen met zoveel religie. Ik voel me niet geschikt, waar zijn de handboeken om een kerk op de juiste manier te leiden. Ik wil niet worstelen. Ik wil alleen maar mensen bij U brengen. En aanmoedigen dat ook te doen. Zoveel als kan, want U gaat terug komen.  Daarom sprak ik over de gelijkenis. Ik wil geen kerk met mensen die komen met al hun religieus gewouwel. Al hun excuses om weer af te zeggen. Ik wil opzoek naar de geestelijk armen, de geestelijk blinden, de geestelijk kreupelen, de geestelijk manken. Omdat ik weet dat U ze kunt genezen dat als ze U ontmoeten er genezing en herstel is.  Maar hoeveel afmeldingen krijg je niet als je kerk daarmee gevuld is.  Er komt op deze stille plek een man voorbij lopen met twee hondjes. Omdat het nog donker is draagt hij een vest met lampjes die licht geven. Samen vormen de lampjes de letter V. Terwijl ik de man voorbij ziet lopen komen deze woorden in mij op Voorspoed, Vrijmoedigheid, Vrijheid, Vol, Vriendelijk, Vrolijk, Vreugde. Het voelt alsof de Heilige Geest mij wilt bemoedigen met deze woorden.

Eenmaal thuis aan de keukentafel komt mijn oudste zoon naar beneden. Ik vertel hem dat ik trots op hem ben. Dat hij zijn groepje waar hij gisteravond leiding aan gaf, in de juiste richting heeft gestuurd. Weg van het drijfzand. Hij vraagt wat we volgende week gaan doen met de kerk. Ik leg de vraag even terug bij hem. Hij stelt voor om aanstaande zondag opzoek te gaan naar de kreupelen, armen, blinden en manken. Ik wil niet stoppen, daar wil ik bij zijn.